Parkinson’un 1 numaralı kanununa göre; insan zekâsı küçük rakamlarla uğraşmayı, büyük rakamlara tercih eder. İnsanlar farkında olmayarak büyük rakamlarla uğraşmaktan kaçarlar, küçük rakamlarla ilgilenmeyi severler.

Yapılan araştırmalar; küçük rakamlarla uzun uzadıya uğraşanların, teknik bilgi gerektiren büyük rakamları tartışmaktan kaçındığını göstermektedir. Yöneticilerin, tasarruf için ampulleri söndürmesi, kırtasiye ve telefon masraflarını azaltması, ancak çok büyük olan zaman ve malzeme kayıplarına bakmaması 1 numaralı Parkinson kanununun geçerli oluşundandır.

Aileden de örnek verilebilir. Aile bütçesi yetersiz kaldığında toplam giderlerin yüzde 5’ini bile tutmayan kitap, kırtasiye ve sinema giderleri kısılır. Ama bir ev, mobilya veya araba alırken aynı hassasiyet gösterilmez.

Pazarda limoncu ile pazarlık eden, bir araba için binlerce lira ödeyebilmektedir.

Parkinson’un 2. kanununa göre; insan zekâsı yuvarlak rakamlarla uğraşmayı, karmaşık rakamlara tercih eder. İnsanlar 4.382,87 lirayı benzer bir sayı ile toplayamaz, bölemez ve çarpamaz. Ama, 4.000.- lirayı kolay anlar. Onun için satıcılar fiyat koyarlarken 4.000.- lira yerine 3.995.- lira yazarlar.